Podcast 001: Het verhaal achter Stapel van Stenen

Stuur mij via hier een SMS bericht over deze aflevering!

Welkom bij de Stapel van Stenen community podcast. In deze eerste aflevering vertel ik graag het verhaal achter Stapel van Stenen. Mijn reis in de wereld van geologie, edelstenen en mineralen begon als een persoonlijke passie die diepgeworteld is in mijn wezen en zich langzaam ontwikkelde tot een professionele onderneming. Als kind al was ik gefascineerd door stenen, schelpen, fossielen en botten, en mijn verzamelwoede nam alleen maar toe. Mijn ouders ondersteunden mijn hobby door steeds weer ruimte te creëren voor mijn groeiende collectie, van het kippenhok tot een deel van de schuur dat dienstdeed als mijn eigen museum. Het delen van mijn enthousiasme met anderen was altijd een passie, van het openstellen van mijn museum voor buurtkinderen tot het geven van cursussen en lezingen in latere jaren.

Terwijl ik mijn weg vond in de wereld van de zorg als verpleegkundige en later als docent, bleef mijn liefde voor stenen en mineralen altijd aanwezig, zij het soms op de achtergrond. Maar in 2023 besloot ik om mijn droom van een eigen onderneming in de stenenwereld te verwezenlijken en me volledig te richten op Stapel van Stenen. Deze stap bracht nieuwe uitdagingen met zich mee, maar ook nieuwe kansen, zoals de ontwikkeling van een online cursusplatform en het streven naar eerlijke en betrouwbare informatie binnen de gemeenschap van edelstenen en mineralenliefhebbers.

Welkom bij de Stapel van Stenen community podcast, mijn naam is Rolf Egberink en ik neem je graag mee in de verhalen achter edelstenen, mineralen en geologie. Leuk dat je luistert. 

In deze eerste aflevering vertel ik jullie graag het verhaal achter Stapel van Stenen. Mijn reis in de wereld van geologie, edelstenen en mineralen is pas sinds kort een professionele onderneming, maar komt voort uit een persoonlijke passie die diepgeworteld is in mijn persoon. 

Mijn jonge jaren

Meer dan veertig jaar geleden was ik al stapel van stenen. Als kind stopte ik al allerlei stenen, schelpen, fossielen en botten in mijn zakken. Ik herinner me nog goed onze vakanties in Zeeland, waar we dagenlang het strand afstruinden. Maar ook de vuurstenen die ik vond in het gemeenteplantsoen, alles moest mee naar huis. Verzamelen zat er al vroeg in, maar mijn moeder zei altijd: “Dat gaat wel weer over.”, niet dus.

Toen de plank op de slaapkamer te klein werd hebben mijn ouders steeds weer gezorgd voor een ruimte waar ik mijn stenen kon uitstallen. Het kippenhok achter in de tuin, later de zolderkamer en zelfs een apart deel van de schuur werden omgetoverd tot een heus museum. Ook wilde ik altijd al graag mijn verzameling en mijn enthousiasme delen met mijn omgeving. Museum “Mijn Vondst” aan de Tulpstraat in Eibergen was op woensdagmiddag open voor de kinderen in de buurt. In groep 8 van de basisschool heb ik zelfs met mijn klasgenoten het 4-jarig jubileum van mijn museum gevierd, met een kleine tentoonstelling en een heuse playbackshow. 

Mijn omgeving heeft me altijd gestimuleerd om te blijven verzamelen en leren. Mijn ouders lieten me na schooltijd naar het ‘ontdekkingsclubje’ gaan in het lokale buurthuis. Opa en oma brachten stenen mee van hun vakanties in Oostenrijk, Spanje en Italië, een paar stukken daarvan heb ik overigens nog steeds! Een tante nam me mee naar ‘het natuurdoosje’, zoals ik museum Natura Docet in Denekamp noemde, waar ik een van mijn eerste steentjes mocht kopen. Ik kreeg boeken over stenen op mijn verjaardag en samen met een oom en tante kocht ik waterstofperoxide om botten te bleken. Ik was altijd met mijn verzameling bezig. 

Het ging niet meer over

Waar de meeste kinderen bij de overgang naar de middelbare school hun stenen links laten liggen, bleef ik verzamelen en in 1990 werd mijn ‘museum’ verhuisd naar een deel van de verbouwde schuur aan de Borculoseweg in Eibergen. Het werd steeds professioneler met heuse vitrines, spotjes, een speciale bak voor mijn UV-mineralen en er was ook een officiële opening. De lokale krant besteedde er af en toe aandacht aan en dat bracht nieuwe bezoekers, die me soms ook wat stenen meebrachten. 

In die jaren ging ik ook voor het eerst zelf zoeken. Dat kon toen nog dichtbij, in de steengroeve in Winterswijk. Daar vond ik mijn eerste pyriet en celestien, maar ook een afdruk van een sauriër! Ik was bovendien regelmatig te vinden bij Herman Schepers in Eibergen, hij had achter zijn bloemisterij een oude boerderij waar hij van alles verzamelde. Veel oudheidkundige vondsten, maar ik vond vooral de stenen en fossielen interessant die hij in de buurt had opgeraapt. Hij vertelde er graag verhalen over en af en toe kreeg ik een kleinigheid van hem toegestopt. 

Kristalmuseum Borculo

Al een aantal jaren kwam ik ook in Borculo bij Boris Batjuchin, een excentrieke Poolse liefhebber van stenen met een winkeltje bij de watermolen, toen in 1989/1990 het Kristalmuseum zich vestigde in het voormalige gemeentehuis van Borculo. Na een eerste bezoek was ik verkocht en ik ben daar al snel begonnen als vrijwilliger. Ik was er elk weekend te vinden en als het kon nog vaker. In het begin vooral stenen uitpakken, schoonmaken, wegen en prijzen, maar al snel stond ik ook in de museumwinkel, gaf ik rondleidingen en stond ik op beurzen in Nederland en Duitsland. Heb er zelfs een tentoonstelling gemaakt rond een dinosaurusei in de tijd van de eerste Jurassic Park film. Ik heb hier enorm veel geleerd over mineralen, maar ook over de (internationale) handel in stenen.

In 1992 mocht ik zelfs met de toenmalige eigenaar mee naar de grootste mineralenbeurs ter wereld in Tucson in de Verenigde Staten. Wij gingen niet alleen om in te kopen, maar verkochten daar ook onze stenen vanuit twee hotelkamers… Zodra je wakker was bed opmaken en dozen met stenen erop, deur open en gaan! Op dat moment besefte ik eigenlijk helemaal niet hoe groot die beurs was. Jammer genoeg heb ik ook nauwelijks foto’s van de show, behalve eentje van mijn bed met dozen erop. Niet meer te vergelijken met hoe de beurs er nu 32 jaar later uitziet, zoals je kan volgen via alle sociale media kanalen. 

Toen ik in 1993 begon aan mijn opleiding verpleegkunde in Enschede en in Oldenzaal ging wonen kon ik niet langer in het museum in Borculo blijven werken. Sinds een aantal jaren heb ik wel weer contact met de huidige eigenaren en werken we regelmatig samen of gaan samen op pad. In het voorjaar van 2021 richtte ik bijvoorbeeld een aantal vitrines in met een systematische mineralen verzameling mineralen voor het museum. In Covid-tijd gaf ik ook een aantal keer een online sessie vanuit het museum die nog terug te zien zijn op mijn YouTube kanaal. 

Aangestoken met het mineralen virus ging ik in de zomer van 1992 ook samen met mijn ouders en broer op vakantie naar de omgeving van Idar Oberstein. Daar bezochten we de ‘Deutsche Edelsteinstrasse’, het edelsteen museum en het Fischbacher Kupferbergwerk en gingen we ook zelf kristallen zoeken in de welbekende groeve Juchem bij Niederworresbach. Dat gevoel toen ik mijn eerste amethyst geode zelf vond vergeet ik nooit meer. En ook die eerste vondsten zitten nog steeds in mijn collectie. 

Mentor

Allerlei mensen in mijn omgeving hebben mij de afgelopen jaren veel geleerd en doen dat nog steeds. Zonder de anderen tekort te doen, wil ik hier toch wel één persoon noemen die mij altijd gestimuleerd heeft om mij te blijven ontwikkelen en verder te professionaliseren in de hobby. In de jaren ’90 had ik Thijs Besier uit Hengelo al in het Kristalmuseum ontmoet, een liefhebber van micro mineralen en gesteenten en enthousiast kennisdeler. In 1998 volgde ik bij hem de kennismakingscursus geologie in het Natuurmuseum in Enschede, het jaar erna heb ik dat van hem overgenomen. Toen ik dit aan het voorbereiden was realiseerde ik me dat ik dus ondertussen al meer dan 25 jaar cursussen geef op het gebied van geologie en mineralen. 

Thijs introduceerde me bovendien bij de geologische vereniging GEA Twente en in het Natuurmuseum in Enschede waar ik daarna jaren als vrijwilliger in de mineralen collectie gewerkt heb. We gingen ook samen op excursie naar de Eifel om micro mineralen te zoeken, waar ik nog vaak terugkwam met cursisten op de plekken die hij me heeft laten zien. Ik heb veel aan Thijs te danken en dat heb ik ook mogen uitspreken tijdens zijn uitvaart nadat hij in augustus 2022 op 97-jarige leeftijd overleed. 

De aanloop naar Stapel van Stenen

Terwijl ik mijn weg vond in de wereld van de zorg als verpleegkundige, beleidsadviseur en onderzoeker en later als docent, bleef mijn liefde voor stenen en mineralen altijd aanwezig, zij het vaak op de achtergrond. Desondanks zullen velen het met me eens zijn dat het eigenlijk al snel een ‘uit de hand gelopen hobby’ was geworden. Naast het verzamelen van stenen stonden bijvoorbeeld ook de vakanties in het teken van geologische reizen, naar de Griekse Cycladen, de vulkanen van Costa Rica, Nicaragua, Hawaii, Italië, de Canarische eilanden, IJsland en nog veel meer. 

In 2001 richtte ik mijn eerste eenmanszaak op. Meer dan 10 jaar lang heb ik naast mijn werk cursussen en lezingen gegeven onder de vlag van GEOimpuls. In het begin alleen een kennismakingscursus geologie in het Natuurmuseum in Enschede, maar dat werd al snel uitgebreid met andere onderwerpen en ook op andere plekken, zoals in museum Natura Docet in Denekamp, Erve Boerrigter in De Lutte en bij geologische verenigingen in het land. Ook organiseerde ik verschillende excursies voor cursisten en deed ik rondleidingen op beurzen. Zelf volgde ik ook verschillende cursussen en dat doe ik nog steeds. Door omstandigheden ben ik in 2012 met GEOimpuls gestopt, ik ben verhuisd en het duurde even voor ik de draad weer had opgepakt. 

In 2014 was mijn eigen ‘stenenruimte’ aan de Boddenkampstraat in Enschede klaar en kon ik weer cursussen geven, dit keer aan huis in kleine groepen. Ik ging op beperkte schaal verder waar ik gebleven was, maar nu onder de naam Stapel van Stenen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, mijn activiteiten groeiden en ik had plannen en ambities. Het duurde echter nog tot 2021 voor ik me weer inschreef bij de Kamer van Koophandel om parttime te ondernemen. In april van 2024 bestaat Stapel van Stenen officieel dus alweer drie jaar! 

Ondertussen was ik in 2018 ook begonnen met het schrijven van een boek. Ik kwam zoveel commerciële namen en nep en namaak tegen in de handel van edelstenen en mineralen dat ik me daar 4 jaar lang in verdiept heb en heel veel stenen heb onderzocht. Uiteindelijk is al die informatie in mijn boek ‘Belazeriet of niet?’ gebundeld. In mei 2022 heb ik het voor familie en vrienden en mensen uit de mineralenwereld gepresenteerd in het Kristalmuseum in Borculo. Inmiddels heeft het boek zijn weg gevonden naar vele liefhebbers, verkopers en professionals. Daar ben ik enorm trots op. 

Een nieuwe weg

Soms is het leven wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt. Binnen een paar roerige jaren een nieuwe relatie, Covid, verhuizen naar Maastricht en een nieuwe baan. En in 2023 heb ik definitief de overstap gemaakt naar volledig zelfstandig ondernemerschap in de stenen, iets waar ik altijd van gedroomd heb is nu werkelijkheid geworden. Dat betekent afscheid nemen van het bekende, verandering, maar vooral ook veel nieuwe kansen en ambities. 

De ervaringen die ik tijdens Covid heb opgedaan met online onderwijs en de wekelijkse live-sessies via Facebook in die periode, hebben het ontwikkelen van mijn online cursusplatform versneld. Op dit moment draait de basiscursus volop en zijn er concrete plannen voor uitbreiding van het aanbod en de mogelijkheden binnen de online community. 

Er zijn ook uitdagingen. Waar ik altijd vanuit hobby mijn kennis over stenen verspreidde is dat nu mijn werk geworden. Dat betekent dat ik niet meer alles kan doen wat ik deed op de manier zoals ik dat deed. Dat is wennen voor mij, maar ook voor de mensen om me heen in de wereld van edelstenen en mineralen. 

Ik ben in ieder geval enorm enthousiast om via Stapel van Stenen op een betrouwbare en integere manier de kennis en ervaring die ik de afgelopen vier decennia heb opgedaan te blijven overdragen aan andere liefhebbers! En deze podcast is voor mij één van de manieren om de verhalen achter de stenen te vertellen, ik kijk al uit naar de volgende!